Μήνας: Ιανουάριος 2020

Τι είναι η δυσλεξία;

Η Δυσλεξία εντάσσεται στις ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, κατά την οποία το άτομο, μικρής ή μεγάλης ηλικίας, παρουσιάζει δυσκολίες στην ανάλυση των λέξεων σε ακουστικές μονάδες συλλαβικής βάσης και στη σύνθεση συλλαβικών ακουστικών μονάδων σε λεκτικά σύνολα με εννοιακό περιεχόμενο. Παρατηρείται σε όλους τους πολιτισμούς που έχουν γραπτή γλώσσα και δεν έχει σχέση με τη νοητική καθυστέρηση, λόγω του ότι τα άτομα αυτά είναι πιο δημιουργικά με κυρίαρχη την δεξιά πλευρά του εγκεφάλου.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

• Αδυνατεί να διαβάσει, να γράψει ή να συλλαβίσει, δυσανάλογα με τη νοητική του κατάσταση.
• Φαίνεται ανώριμος, τεμπέλης κι ότι δεν προσπαθεί αρκετά για την ολοκλήρωση μιας εργασίας.
• Παρουσιάζει προβλήματα συμπεριφοράς.
• Αδυνατεί να ανταποκριθεί στα διαγωνίσματα του σχολείου, αν και έχει προετοιμαστεί κατάλληλα.

• Χάνει την αίσθηση του χρόνου αρκετά συχνά κατά τη διάρκεια της ημέρας.
• Δεν έχει πολύ καλό προσανατολισμό.
• Λόγω των συνεχόμενων σχολικών αποτυχιών, έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση.
• Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί για την ολοκλήρωση μίας εργασίας ή αποσπάται εύκολα.
• Μαθαίνει πιο εύκολα μέσω οπτικών βοηθημάτων, σχεδιαγραμμάτων, πειραμάτων και της παρατήρησης.
• Αποφεύγει τη συμμετοχή του σε σχολικές εργασίες.

Συμπεριληπτική εκπαίδευση: η απάντηση στον αποκλεισμό, η συμπεριληπτική εκπαίδευση (inclusive education) είναι η εκπαίδευση που θα ήθελε η ActionAid να απολαμβάνουν όλα τα παιδιά που ζουν στην Ελλάδα. Πρόκειται για το εκπαιδευτικό σύστημα που στηρίζεται στη φιλοσοφία αποδοχής και σεβασμού προς όλα τα παιδιά χωρίς να τίθενται παράμετροι γύρω από την έλλειψη ικανοτήτων. Στόχος της προσέγγισης είναι να μη μείνει κανένας μαθητής έξω από το σχολείο. Αυτό οδηγεί στο να μάθουμε να συμβιώνουμε ο ένας με τον άλλον, μέσα σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών.

Έτσι, η συμπεριληπτική εκπαίδευση αποτελεί ένα μέσο που συμβάλει στη δημιουργία μιας συμπεριληπτικής κοινωνίας. Τα παιδιά με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που γίνονται αποδεκτά στο σχολείο, γίνονται αποδεκτά με τις ιδιαιτερότητές τους και στην ευρύτερη κοινότητα όπου ζουν. Ταυτόχρονα, οι μαθητές χωρίς αναπηρία μαθαίνουν το σεβασμό στη διαφορετικότητα. Σχολείο για όλους, εκπαίδευση για όλους, κοινωνία για όλους.Η ActionAid πιστεύει στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων. Για το λόγο αυτό, υποστηρίζει τη συμπεριληπτική εκπαίδευση που αποτελεί τη σύγχρονη τάση που κερδίζει έδαφος διεθνώς, ως προς την εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία. Η ιδέα της ύπαρξης δύο διαφορετικών εκπαιδευτικών συστημάτων, γενικής και ειδικής εκπαίδευσης, ένα σύστημα που έχει υιοθετηθεί από το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, τις τελευταίες δεκαετίες άρχισε να αμφισβητείται κυρίως από την σκοπιά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς εντείνεται ο διαχωρισμός ανάμεσα στα «φυσιολογικά» και «αποκλίνοντα». Η Ελλάδα ακολουθεί με αργούς ρυθμούς τις εκπαιδευτικές τάσεις, παρόλο που έχουν περάσει δύο χρόνια από την κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ανθρώπων με Αναπηρία (CRDP), με τον Ν. 4074/2012 ΦΕΚ Α’ 88/11-4-2012 που αποτελεί το εσωτερικό μας δίκαιο.

Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας ή ΔΕΠΥ (Attention-Deficit Hyperactivity Disorder – ADHD) ονομάζεται η συστηματική συμπεριφορά του ατόμου, που απαντάται συχνά κατά την παιδική ηλικία και ορίζεται από πληθώρα ειδικών ως διαταραχή, από μερικούς, δε, αναφέρεται και ως επιδημία, καθώς θεωρούν πως ως διαταραχή αφορά σε σεβαστό μέρος του παιδικού πληθυσμού. Εκδηλώνεται το ίδιο συχνά σε όλες τις εθνότητες, φυλετικές ομάδες και κοινωνικές τάξεις. Εμφανίζεται νωρίς στην αναπτυξιακή πορεία του ατόμου και επηρεάζει την ικανότητά του να συγκεντρώνεται σε αυτό που το βάζουν να κάνει.

Δεν πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση ή δυσκολία, αλλά αντανακλά έναν τρόπο λειτουργίας του ατόμου, που τείνει να χαρακτηρίζεται ως «μη φυσιολογικός». Υπάρχει διαχωρισμός, βάσει κριτηρίων, ανάμεσα στα παιδιά που τους αποδίδεται η διαταραχή και στα υπόλοιπα, που απλώς παρουσιάζουν όμοια συμπτώματα. Η ΔΕΠΥ επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού να φέρει εις πέρας τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης ηλικίας, όπως αυτές έχουν καθοριστεί από την πλειοψηφία των ψυχολόγων και των παιδίατρων.

Στις ήπιες μορφές της, η «διαταραχή» υποχωρεί, καθώς το παιδί μεγαλώνει και η συμπεριφορά του βελτιώνεται, φτάνοντας στο «φυσιολογικό» επίπεδο. Αυτό, όμως, δεν συμβαίνει με τις σοβαρότερες μορφές της διαταραχής. Γενικά, πρόκειται για έναν τρόπο λειτουργίας του ατόμου, που έχει την τάση να εμμένει στον χρόνο.https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%AE_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%87%CE%AE%CF%82/%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82

Συμπτώματα δυσ

• δεν μπορεί να συγκεντρωθεί,
• αποσπάται εύκολα από άσχετα ερεθίσματα,
• δυσκολεύεται να ακολουθήσει οδηγίες,

ΤΕΛΟΣ